W dzisiejszych czasach nie istnieje już praktycznie żadna gałąź przemysłu, której nie dotyczy galwanizacja.
W XIX wieku rosyjski naukowiec Borys Siemonowicz Jakobi wydał pierwszy na świecie podręcznik galwanoplastyki. Od tego momentu takie sektory przemysłu jak chociażby lotnictwo, elektryka i elektronika, energetyka i wiele innych korzystają z możliwości, jakie niesie ze sobą galwanotechnika.
Do czego wykorzystywana jest galwanizacja?
Jej głównym zadaniem jest ochrona powierzchni metali przed korozją. Za pomocą galwanotechniki na powierzchni tworzona jest specyficzna powłoka, która pozwala nie tylko ochronić powierzchnię metalu, ale także wykorzystać w podstawie tańsze materiały, co obniża koszty. Wiele efektów galwanizacji ma znaczenie dekoracyjne – tak jak srebrzenie czy złocenie. Galwanotechnika pozwala także na modyfikację właściwości metali.
Techniki galwanizacji
Do najpopularniejszych technik galwanizacji należą złocenie i srebrzenie, niklowanie, cynowanie i miedziowanie, barwienie aluminium oraz anodowanie.
Inne procesy powiązane z galwanotechniką to:
- Zabarwianie podłoża, czyli metalu, które ma znaczenie głównie dekoracyjne;
- Nakładanie warstwy innego metalu, np. miedziowanie stali przed niklowaniem – także może być wykorzystywane w celu uzyskania lepszego efektu wizualnego, np. poprzez użycie bardziej błyszczącego i efektowniej wyglądającego metalu;
- Polerowanie, odtłuszczanie i trawienie, które pozwalają usunąć zabrudzenia, zwiększyć przyczepność lub poprawić dopasowanie części lub zmatowić materiał przed dalszą obróbką.
Popularnymi formami, z których często się korzysta, jest chromowanie, złocenie czy niklowanie.
